Startpunt 'stichting Weeskinderen in Rwanda'
stichting Weeskinderen in Rwanda
Hulpverlenen en delen vanuit het hart is de toekomst
Gratis boeken | Over de stichting | Resultaten Donaties en ANBI | Contact

Werk aan de winkel

In de loop van 1995 komen er hulporganisaties naar Rwanda. Met behulp van het Rode Kruis worden de kinderen geregistreerd. Van ieder kind wordt een foto gemaakt en vervolgens opgehangen op de publicatieborden langs de weg, in de hoop dat iemand een kind zal herkennen en komt ophalen in het weeshuis Noël in Nyundo. In november 1995 zijn er vanuit Goma alleen al in het bisdom Nyundo Rwanda, een gebied zo groot als de provincie Noord-Brabant, meer dan 18.000 weeskinderen teruggekeerd. Om de zieke en meest zwakke kinderen te verzorgen zocht men een plaats in het Weeshuis Noël.

Bij het aantreffen van honderden hulploze weeskinderen, werd de drang om hen te helpen als maar groter.
Bij het aantreffen van honderden hulploze weeskinderen wordt de drang om hen te helpen alsmaar groter.

Het weeshuis Noël bevindt zich 18 kilometer van de stad Gisenyi in noordwest Rwanda. Het biedt eigenlijk plaats voor 60 kinderen maar met bijna 600 kinderen zit het overvol.

Vanaf 1996 komen er ontelbare weeskinderen bij. In de loop van de tijd zijn er 896 kinderen in het weeshuis Noël opgehaald door familie. Er blijven nog een groot aantal weeskinderen achter en er is géén plaats voor een nog grotere menigte weeskinderen; zij vluchtten de heuvels van Rwanda in.
Tijdens mijn eerste bezoek in Gisenyi leer ik Marie-Jeanne Noppen kennen, een Vlaamse die al meer dan 50 jaar in Rwanda werkt en woont. Zij is directrice van een middelbare school voor meisjes; al haar leerlingen zijn tijdens de genocide vermoord. Wij spreken met elkaar over de grote problemen. Ik zal in Nederland en België hulp gaan zoeken voor de priesters en de vele weeskinderen. Ik blijf in contact via brieven die worden meegenomen naar Rwanda door terugkerende missionarissen uit België. De telecommunicatie is immers totaal kapot, er is geen andere mogelijkheid.

Eenmaal thuis begin ik brieven te schrijven waarin ik mijn ervaringen in Rwanda weergeef. Ik vraag hulp voor de vele weeskinderen en priesters. Ik stuur de brief naar kerken, kloosters, bedrijven, stichtingen, verenigingen en alle hulporganisaties. Hiervan wordt 99% zéér afwijzend, negatief of zelfs niet beantwoord: 1% blijft over en wil helpen. Ik kom in contact met de Witte Paters in Antwerpen, de missionarissen die al sinds 1911 in Afrika; in Rwanda werken. Een geweldige bemoediging; dankzij hen komt de hulpverlening voor de weeskinderen in het weeshuis Noël in Nyundo op gang.


Vervolg het ontstaan van de hulpverlening


Copyright ©2004-2024 stichting Weeskinderen in Rwanda www.weeskindereninrwanda.nl K.v.K. nummer te Eindhoven 17128822