Eersel, december 2022

De stichting: steun en hulpverlening in ontwikkelingslanden blijft nodig

Ten eerste willen we u allemaal hartelijk danken voor alle donaties, uw steun en medeleven. Sinds de start van de hulpverlening voor Rwanda (na de vreselijke genocide in 1994) zien we dat het land heel knap uit een diep dal is gekomen. De weeskinderen van toen, zijn vandaag de dag een generatie verder en nemen het voortouw om Rwanda verder mee op te bouwen. Vanuit hun ervaring reiken ze uit naar de nieuwe jonge generatie om hen te begeleiden bij het bouwen van een vreedzame samenleving. We zijn enorm trots op hen.

Oorspronkelijk weeskinderen Festus en Toto samen met Ria in het restaurant van Toto (2017)

Sinds het eerste uur is Abbé Prosper Ntiyamira een heel belangrijke kracht vanuit Rwanda om de brug te slaan naar Europa. Het begon met zijn brief in 1994 om aandacht te vragen voor de benarde situatie in het land veroorzaakt door de genocide. Daarna is onder zijn supervisie en dankzij bijna ontelbaar vele ontwikkelingshulpprojecten de omstandigheden in Rwanda verbeterd en nu zijn we zo'n 25 jaar - één generatie - verder.

Abbé Prosper en een weeskindje bij een wateraftappunt (2016)

Het afgelopen decennium echter, sukkelt Abbé Prosper helaas met zijn gezondheid. Vanwege hyperglycemie heeft hij moeite om zijn bloedsuikerspiegel stabiel te houden. Zo vertelde hij ons vorig jaar dat hij in korte tijd 10 kg was afgevallen. Hij gebruikt nu dagelijks medicijnen. Verder had hij pech met Covid in 2021 waardoor hij een hele poos in quarantaine moest en een herstelperiode diende te doorlopen. De gifbeker leek nog niet leeg want halverwege 2022 ontstonden er zorgen en moest hij onderzoek laten doen naar een mogelijke prostaatkanker. Na weken en weken wachten kon Abbé Prosper godzijdank gelukkig weer rustig ademhalen nadat de onderzoeken een negatieve uitslag gaven.

Op dit moment van schrijven, richt abbé Prosper zijn tijd, aandacht en energie nu voornamelijk op het zorgen voor zijn vader van 89 jaar oud. Zijn vader is begin dit jaar 2022 ernstig ziek geworden en had nauwelijks hulp. Prosper's moeder is in maart 2015 overleden en zorgde voor zijn vader.
We kregen een update vorige maand dat het met de gezondheid van zijn vader ietwat beter gaat. Maar vanzelfsprekend blijft continue zorg nodig. Ten slotte kwam Prospér met het droevige nieuws dat zijn jongere broer Joseph (60 jaar) is overleden. De begrafenis vond plaats op maandag 28 november. Abbé Prosper heeft aangegeven dat hij nu al zijn aandacht richt op het verzorgen van zijn vader. En ook hijzelf dient met zijn gezondheid rekening te houden, abbé Prosper is ook niet de jongste meer.

Dit betekent dat onze hulp gericht op het land Rwanda voorlopig is stil gevallen. Maar dit wil niet zeggen dat de stichting op dit moment stil staat. Bij onze oprichting in 2000 is het doel van de stichting om hulp te bieden aan kansarme (wees)kinderen in Rwanda en/of andere Derde Wereldlanden zulks ter ondersteuning van projecten waarbij de primaire behoeften van deze (wees)kinderen, zoals voeding, gezondheids- zorg en onderwijs centraal staan (statuten, artikel 2).

De landen Rwanda en Oeganda in Afrika

Vorig jaar introduceerden we Grannies2Grannies uit Friesland die met de Stichting ter ondersteuning van Pefo Uganda (kort gezegd Pefo Nederland) soortgelijke ontwikkelingshulp geeft in buurland Oeganda ten noorden van Rwanda. Het is ongelooflijk en hartverwarmend hoeveel gelijkenissen de hulp van Grannies2Grannies heeft met het werk van Ria van de Ven. We nodigen u graag uit om ook hun website te bezoeken via: www.grannies2granniesfriesland.nl

Omdat we graag willen zorgen dat uw donaties op de juiste plek terecht komen en wordt ingezet volgens het gedachtengoed van Ria van de Ven, ondersteunt Stichting Weeskinderen in Rwanda nu Grannies2Grannies Friesland. We hebben volledig vertrouwen in hen en het contact verloopt in het Nederlands. De grannies bezoeken (net als Ria van de Ven) jaarlijks in oktober alle projecten in Oeganda en brengen verslag uit. Hiermee weten we - en ook u - dat de donaties op de juiste plek terecht komen en welke (wees)kinderen en weduwen worden geholpen.

In 2021 hebben we een donatie gedaan om een huisje te laten bouwen voor grootmoeder Janet Namumbya en haar 5 kleinkinderen. Nu een jaar later hebben we verslag gekregen dat het huisje af is. Het huisje heeft de naam 'Noël House' gekregen; vernoemd naar het Weeshuis Noël in Rwanda. Twee andere donateurs van Pefo Nederland hebben voor de scholing van de 5 kleinkinderen gezorgd. Het verhaal van Janet en het verslag kunt u hier vinden.

Granny Janet Namumbya en haar vijf kleinkinderen

Dit jaar in 2022, hebben we Grannies2Grannies geholpen met een financiele ondersteuning om de 10 kleinkinderen van Amela Perepetwa naar school te kunnen laten gaan. Haar verhaal en het verslag vindt u hier.

De tien kleinkinderen van Amera Perapetwa die nu allemaal naar school kunnen

Zoals u weet is onderwijs en scholing heel belangrijk. En daarnaast natuurlijk ook een veilig onderkomen, eten en schoon drinkwater. Zaken die in ontwikkelingslanden nog steeds niet altijd vanzelfsprekend zijn. Maar toch met hulp - klein of groot - is het mogelijk om het leven in de Afrikaanse land te verbeteren. Vele handen maken licht werk. We zijn Grannies2Grannies Friesland heel dankbaar dat ze de krachten en giften bundelen van meerdere weldoeners om zodoende ontwikkelingshulp te bieden precies daar waar het nodig is.

Nogmaals willen wij u bedanken voor al uw steun. Ook in 2023 gaan we Grannies2Grannies weer helpen met een financiele bijdrage zodat uw donaties op de juiste plek terecht komen. De verslaggeving kunt u zoals gewoonlijk op onze website vinden.